۱۳۹۱ مرداد ۱۹, پنجشنبه
قصارنویسی
«
در اعماقِ تنهام، روشنتر از این نمیتوانم بگویم، دردهایی را حس میکنم که بهنظرم تازهاند. فکر میکنم بیشتر در پشتم است. این دردها نوعی ریتم دارند، حتا نوعی آهنگِ ضعیف. این دردها مایل به آبیاند. خداوندا، چقدر اینها تحمل پذیر است.
» [ساموئل بکت]
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
پیام جدیدتر
پیام قدیمی تر
صفحهٔ اصلی
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر